آناتومی بینی

راهنمای تزریق ژل بینی

دکتر deniz kanliada محل‌های آناتومیکال شاخص و نواحی مناسب برای تزریق در بینی را به‌منظور انجام راینوپلاستی بدون جراحی بررسی کرده است. راینوپلاستی بدون جراحی (nsr) یک‌روند درمانی بسیار محبوب در سراسر جهان بوده و نیاز به دانش و مهارت پیشرفته است. اگر متخصص فردی دارای تجربه و ماهر باشد، انجام این تکنیک برای رفع و اصلاح بسیاری از مشکلات در بینی می‌تواند مفید باشد اولین قدم داشتن دانش کافی درباره آناتومی بینی است.
اگرچه این روش دارای نتایج پایدار و دائمی نبوده اما همیشه رضایت کامل بیماران را در پی داشته است. در یک مطالعه بر روی 35 بیمار که تحت پروسه nsr همراه با مصرف فیلرهای پوستی قرارگرفته بودند، مشخص شد همه آن‌ها از رضایت کامل برخوردار بوده، هیچ‌گونه عوارض جانبی خاصی پس از درمان مشاهده نشد و بیماران خیلی زود توانستند به فعالیت‌های عادی و روزمره خود بازگردند.

متخصص با استفاده از تکنیک مناسب و استفاده از فیلر هیالورونیک اسید ایدئال، می‌تواند ساختار بینی، تعادل خطوط اطراف بینی و انجام تغییرات در سوراخ‌های بینی را به‌خوبی انجام دهد. علاوه بر این، برخی دیگر از نواقص ایجادشده در بینی پس از جراحی آن مانند تغییر شکل یافتن، هماهنگ نبودن اندازه سوراخ‌ها، کج شدن بخش میانی و نوک بینی و… همگی با انجام این روش قابل‌درمان و اصلاح هستند.

اصلاح تعادل‌بخش میانی و نوک بینی با این روش می‌تواند بروز اشکالات و نگرانی‌هایی از قبیل عوارض پس از جراحی و عدم تعادل ساختار بینی و ایجاد اسکار بر روی بینی را از بین ببرد. هدف این مقاله افزایش دانش متخصصان در خصوص آناتومی بینی و کمک به آن‌ها برای انجام یک‌رویه درمانی مناسب است اما باید توجه شود که این نوشته نباید جایگزین آموخته‌های قبلی متخصصان باشد.

پوست و بافت‌های نرم

درک صحیح میزان ضخامت پوست در حین فرآیند تزریق فیلرهای پوستی به دلیل اجتناب از بروز عارضه‌های مختلف مانند نکروز پوستی از اهمیت بالایی برخوردار است. ضخامت پوست در بخش فوقانی بینی در مقایسه با بخش‌های تحتانی بسیار بیشتر است. میزان ضخامت در بخش تحتانی بینی نیز متفاوت است. به‌طور مثال ضخامت پوست در بخش نوک بینی بیشتر و در بخش columella یا پایین نوک بینی بسیار کم است.

 ماهیچه‌های بینی در بخش‌های عمیق با پوست در ارتباط بوده و شامل 4 گروه هستند: بالابرنده‌ها (elevators)، منقبض کننده‌ها (depressors)، فشرده کننده‌ها (compressors) و مسدودکننده‌ها (dilators). سیستم عصبی-عضلانی موجب اتصال تمام ماهیچه‌ها، عروق خونی و عصبی گردیده و بنابراین تزریق باید در قسمتی انجام شود تا از آسیب به این سیستم و بروز عوارض جانبی در بیمار جلوگیری گردد.

آناتومی استخوان

استخوان‌های بینی به بخش استخوان قدامی متصل شده و بااستخوان‌های غدد اشکی (lacrimal) ارتباط پیدا می‌کند. این استخوان‌ها به‌تدریج طی پروسه حرکت رو به پایین استخوان و مفاصل، به هم متصل می‌گردند.

1. ساختار کلی استخوان بینی
2. ساختار بخش غضروفی بینی
3. عروق خونی مهم در بینی- نمای پایین

بخش تحتانی غضروف بینی خود دارای 2 قسمت است:

• بخش غضروفی نوک بینی
• بخش میانی که مسئول حفظ ساختار و فرم کلی بینی است.

بر طبق تجربه من، بخش عمده‌ای از انحنای ایجادشده در ساختار بینی در بخش غضروفی آن رخ می‌دهد.

سیستم عروق خونی و لنفاوی در آناتومی بینی

بینی عروق خونی فراوانی داشته که باید هنگام تزریق فیلرها در این ناحیه آن را مدنظر داشت.

سیستم عروقی بینی خود به دودسته تقسیم می‌شود:

1. مویرگ‌های بخش شریان داخلی که در قسمت‌های خلفی و قدامی بینی قرارگرفته‌اند. همچنین مویرگ‌های منشعب شده از بخش چشمی نیز در این ناحیه حضور دارند.
2. مویرگ‌های بخش زیرین بینی که از اطراف لب‌ها و کناره‌های بینی منشأ گرفته‌اند.

خون‌رسانی به بخش‌های بیرونی بینی عمدتاً توسط عروق خونی صورت انجام می‌گیرد که خود به دو زیرشانه تقسیم می‌گردد. اولین زیرشاخه ورید جانبی بینی بوده که در طول بینی به سمت بالا رفته و باعث خون‌رسانی به بخش‌های بالایی و پوست اطراف بینی می‌گردد.

بخش دوم شاخه انتهایی است که از بالای بینی شروع‌شده و در بخش میانی صورت خاتمه می‌یابد. سپتوم یا دیواره جداکننده بینی نقش مهمی در خون‌رسانی و تغذیه بینی بر عهده دارد. این دیواره موجب تقسیم عروق و مویرگ‌های خونی بین بخش‌های مختلف بینی می‌گردد. بخش کایسلباخ، قسمتی است که تمام مویرگ‌های خونی بینی به‌منظور تشکیل یک شبکه خون‌رسانی وسیع در بخش درونی بینی گرد هم جمع می‌شوند. عمده خونریزی‌هایی که در بینی رخ می‌دهد از این ناحیه است.

• وریدها در بینی عمدتاً از الگوی مویرگ‌های پیروی می‌کنند. برخلاف سایر وریدهای بدن، وریدهای موجود در صورت هیچ‌گونه سیستم انسداد دریچه در خود نداشته و همین امر باعث شده تا عفونت احتمالی در آن‌ها در تمام‌صورت گسترش یابد.
• عروق لنفاوی نیز که در لایه مخاطی سطحی قرار داشته و در سراسر بخش‌های مختلف بینی گسترش‌یافته‌اند نیز نقش مهمی در ثبات و تغذیه آن بر عهده‌دارند.
• سیستم عصبی: اعصاب حسی بینی از دوشاخه اول عصب trigeminal منشأ می‌گیرد

شاخه چشمی

• عروق غدد اشکی: پوست بخش کناری بینی و نزدیک چشم
• قدامی: پوست بخش پلک چشم و اطراف آن
• nasociliary که بخش پوست بینی را در بردارد

شاخه maxilary یا فکی

این شاخه عمدتاً مسئول تأمین ظاهر و عصب حسی مناسب بینی در بخش درونی بوده و شامل:

• infraorbital
• زیگوماتیک
• بخش سطحی بالایی لب
• بخش عمقی و بالایی لب
• بخش اسفنوپالاتین

آنالیز بخش‌های مختلف آناتومی بینی

فاصله بین پره‌های بینی باید برابر بافاصله بین بخش‌های انتهایی چشم باشد و باید حداکثر یک‌پنجم از فضای افقی صورت را اشغال کند. زاویه بین پیشانی و استخوان روی بینی باید در حدود 135 تا 140 درجه باشد. زاویه بین نوک بینی و منطقه nasolabial در زنان در حدود 100 تا 105 و در مردان در حدود 90 تا 95 درجه است.

به‌صورت کلی منطقه بالای لب باید بین 2 تا 4 میلی‌متر طول داشته باشد. استخوان طولی بینی یا دورسام باید در تمام طول خود یکنواخت و صاف باشد. شکل 5 به‌خوبی ابعاد و اندازه‌های بهینه و مناسب اجزای بینی را نشان می‌دهد.

بر طبق نظر متخصصان راینوپلاستی، داشتن فرم مناسب در نوک بینی و یا فاصله نوک بینی با صورت از مواردی است که باید به آن توجه گردد. با استفاده از روش‌های آنالیز سه‌بعدی می‌توان بررسی‌های مختلف بر روی بینی را برای انجام یک عمل راینوپلاستی موفقیت‌آمیز انجام داد.

• زوایای ایدئال در یک بینی
• پارامترهای ایدئال در بینی. از نمای جانبی، بینی باید زوایای مناسبی داشته و دارای دو بخش زاویه‌دار باشد. از روبه‌رو بینی باید دارای دو راستای هم سو و صاف باشد.